คณะรัฐมนตรีมีมติดังนี้
              1. เห็นชอบแนวทางการเจรจาการค้าระหว่างประเทศของไทย ระหว่างปี พ.ศ. 2552-พ.ศ. 2556 ตามที่
กระทรวงพาณิชย์เสนอ ดังนี้
                  1.1 การเจรจาระดับภูมิภาค ให้ความสำคัญกับการเจรจาร่วมกับอาเซียนเป็นลำดับแรก  คือ  ASEAN
AEC (AEC : ASEAN Economic Community) 10 ประเทศ  ASEAN FTA (FTA : Free Trade Area)  [ที่กำลังเจรจาอยู่
คืออาเซียน-อินเดีย (บริการและการลงทุน) อาเซียน-เกาหลี (การลงทุน) อาเซียนญี่ปุ่น (บริการและการลงทุน)
อาเซียน-สหภาพยุโรป] และ ASEAN+X
                  1.2 การเจรจาระดับทวิภาคี ให้ความสำคัญกับการเจรจากับประเทศต่าง ๆ คือ
                       1.2.1 การเจรจากับประเทศใหม่ที่มีศักยภาพเป็นคู่ค้ากับไทย และ/หรือเป็นแหล่งทุน วัตถุดิบและ
เทคโนโลยี  ได้แก่  GCC Mercosur (GCC : Gulf Cooperation Council, Mercosur : Mercado Comun del Sur) และ
ชิลี
                       1.2.2 การเจรจากับประเทศที่ค้างอยู่เฉพาะกับประเทศที่ประเมินแล้วว่าไทยจะได้รับประโยชน์โดย
รวมจากการเจรจา คือ BIMSTEC (Bay of Bengal Initiative for Multi-Sectoral Technical and Economic Coopera
tion) อินเดียและเปรู และประเทศที่ต้องเจรจาต่อคือ EFTA (European Free Trade Area) รวมทั้งออสเตรเลียและนิว
ซีแลนด์
                       1.2.3 เจรจากับประเทศที่มีศักยภาพแต่อาจยังไม่เหมาะสมที่จะใช้แนวทางการเจรจา FTA ให้นำรูป
แบบการสร้างความสัมพันธ์ทางการค้าอื่น ๆ มาใช้ เช่น การทำสัญญาความร่วมมือทางเศรษฐกิจการค้า การเยือน
ระดับสูง การพบปะของคณะนักธุรกิจ เป็นต้น ซึ่งได้แก่ รัสเซียและแอฟริกาใต้
                  1.3 การเจรจาระดับพหุภาคี เร่งผลักดันให้การเจรจารอบโดฮาสำเร็จโดยเร็ว  และเพิ่มความสนใจการ
ติดตามตรวจสอบไม่ให้ประเทศต่าง ๆ มีการใช้มาตรการกีดกันสินค้าและบริการของไทย
              2. ให้กระทรวงพาณิชย์รับความเห็นของกระทรวงการต่างประเทศที่เห็นว่าปัจจุบันประเด็นด้านเศรษฐกิจ
ระหว่างประเทศมีความละเอียดอ่อนและซับซ้อนมากขึ้น ในการเจรจาต้องคำนึงถึงปัจจัยทางเศรษฐศาสตร์การเมือง
ต่าง ๆ ที่มีผลกระทบนอกเหนือจากปัจจัยด้านการค้า อาทิ แรงงานย้ายถิ่น  ปัญหาโลกร้อน  พลังงาน  สิ่งแวดล้อม
ความยากจน และการลดช่องว่างความยากจน  โดยนำปัจจัยเหล่านี้มาบูรณาการในการกำหนดนโยบายการเจรจา
ด้วย  และกำหนดจุดยืนที่ชัดเจนของไทยในองค์การระหว่างประเทศด้านการค้าและการพัฒนา  นอกเหนือจากองค์
การการค้าโลก อาทิ ธนาคารโลก UNCTAD ADB IOM ILO ICO (องค์การกาแฟระหว่างประเทศ) รวมถึงใช้ประโยชน์
จากการประชุมของคณะกรรมาธิการร่วม (Joint  Commission-JC) และคณะกรรมาธิการร่วมด้านเศรษฐกิจ (Joint
Economic Commission-JEC) ที่ไทยมีกับประเทศต่าง ๆ ในการเจรจาข้อตกลงการค้าเสรี (FTA) ด้วย นอกจากนี้ มี
ความเห็นเกี่ยวกับเป้าหมายในการเจรจาการค้าของไทย แนวทางการใช้ประโยชน์จากเวทีต่าง ๆ ลำดับความสำคัญ
ของการเจรจาในระดับต่าง ๆ และการคัดเลือกคู่เจรจา  FTA  ในอนาคต  รวมทั้งความเห็นของสำนักงานคณะกรรม
การพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติที่เห็นควรใช้โอกาสของวิกฤตเศรษฐกิจในปัจจุบัน ซึ่งประเทศพัฒนาแล้ว
ได้ประกาศในเวทีต่าง ๆ เช่น การประชุมกลุ่ม G-20  ยืนยันในระบบการค้าเสรี  และไม่สนับสนุนมาตรการปกป้อง
การค้า  ผลักดันให้มีการปฏิบัติที่เป็นรูปธรรม โดยการลดอุดหนุนการผลิตสินค้าเกษตรในประเทศพัฒนาแล้ว และ
จริงจังในการดำเนินการเจรจารอบโดฮาให้ก้าวหน้า    สำหรับการเจรจาการค้ากับตลาดใหม่ที่มีศักยภาพสูงควรมี
กระบวนการเตรียมการเพื่อสร้างและเพิ่มศักยภาพของสินค้าและผู้ประกอบการไทยควบคู่กันไปด้วย     ส่วนการใช้
ประโยชน์จากข้อตกลงด้านการค้า การบริการ และการลงทุน นั้น  จะต้องประกอบด้วยปัจจัยสนับสนุน ได้แก่ การ
เชื่อมโยงโครงสร้างพื้นฐานด้านการขนส่งและระบบอำนวยความสะดวกในการดำเนินธุรกิจและการค้าที่มีประสิทธิ
ภาพ ไปพิจารณาดำเนินการด้วย