คณะรัฐมนตรีมีมติอนุมัติหลักการตามที่คณะกรรมการการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วน
ท้องถิ่นเสนอร่างพระราชบัญญัติจัดระเบียบการจอดยานยนต์ในเขตองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ. ....  โดยมี
สาระสำคัญคือ ปรับปรุงกฎหมายว่าด้วยการจัดระเบียบการจอดยานยนต์ในเขตองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น โดย
ยกเลิกพระราชบัญญัติจัดระเบียบการจอดยานยนต์ในเขตเทศบาลและสุขาภิบาล พ.ศ. 2503 และ  (ฉบับที่ 2)
พ.ศ. 2535   และให้ส่งสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกาตรวจพิจารณา    โดยให้รับความเห็นบางประการของ
กระทรวงคมนาคมไปพิจารณาด้วย แล้วส่งให้คณะกรรมการประสานงานสภาผู้แทนราษฎรพิจารณา ก่อนเสนอ
สภาผู้แทนราษฎรพิจารณาต่อไป    และโดยที่พระราชบัญญัติกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจให้แก่
องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น  พ.ศ. 2542    ได้บัญญัติให้ดำเนินการถ่ายโอนภารกิจการให้บริการสาธารณะแก่
องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นภายในกำหนดเวลา      และกำหนดแนวทางและหลักเกณฑ์ให้รัฐทำหน้าที่ประสาน
ความร่วมมือและช่วยเหลือการดำเนินงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นให้มีประสิทธิภาพ พร้อมทั้งให้จัดสรร
ภาษีและอากร เงินอุดหนุน และรายได้อื่น ๆ  ให้สอดคล้องกับอำนาจหน้าที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นแต่
ละประเภทอย่างเหมาะสมซึ่งการดำเนินการตามบทบัญญัติดังกล่าวจำเป็นต้องแก้ไขกฎหมายที่เกี่ยวข้องหลาย
ฉบับ    หากจะยกร่างกฎหมายฉบับหนึ่งเป็นกฎหมายกลาง  เพื่อให้สอดคล้องกับการกระจายอำนาจ   โดยให้
รัฐมนตรีมีอำนาจตั้งเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นเป็นเจ้าพนักงาน และกำหนดรายได้ ตลอดจนค่าธรรมเนียมได้ แทนการ
แก้ไขเพิ่มเติมเป็นรายฉบับน่าจะเหมาะสมกว่า    จึงให้สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีการับประเด็นดังกล่าวไป
พิจารณา   หากเห็นว่าสามารถดำเนินการตามแนวทางนี้ได้ก็ให้ยกร่างกฎหมายดังกล่าวขึ้น  แล้วนำเสนอคณะ
รัฐมนตรี โดยให้ประสานงานกับคณะกรรมการการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นด้วย นอก
จากนี้  ร่างพระราชบัญญัติต่าง ๆ  ของกระทรวงและหน่วยงานภาครัฐ  บางฉบับเป็นร่างกฎหมายที่กำหนดให้
ผู้ฝ่าฝืนมีความผิดทางอาญาและมีบทกำหนดโทษ  ในกรณีที่เป็นความผิดเพียงเล็กน้อยและมีโทษปรับ  หากจะ
ต้องดำเนินคดีในทางอาญาอาจเป็นความยุ่งยากและไม่เหมาะสมกับสภาพเศรษฐกิจและสังคมปัจจุบัน   จึงควร
ที่กระทรวงและหน่วยงานภาครัฐที่เกี่ยวข้องและสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกาจะได้พิจารณานำบทบัญญัติ
ในพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. 2539 ส่วนที่ 8 การบังคับทางปกครอง ซึ่งบัญญัติเกี่ยว
กับการยึดหรืออายัดทรัพย์สินและขายทอดตลาดเพื่อชำระเงิน ตามมาตรา 57, 58 และมาตรา 61  ประกอบ
กับกฎกระทรวง ฉบับที่ 9 (พ.ศ. 2542) และฉบับที่ 10  (พ.ศ. 2542)  ซึ่งออกตามความในพระราชบัญญัติดัง
กล่าวมาใช้บังคับหรือปรับปรุงกฎหมายให้สามารถนำมาตรการดังกล่าวมาใช้บังคับให้มากยิ่งขึ้น น่าจะมีความ
เหมาะสมมากกว่า