คณะรัฐมนตรีมีมติรับทราบผลการสำรวจความคิดเห็นของประชาชนเกี่ยวกับค่าครองชีพในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๕๘ โดยทำการสำรวจประชาชนที่มีอายุ ๑๘ ปีขึ้นไปทั่วประเทศ จำนวน ๕,๘๐๐ ราย ตามที่กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเสนอ สรุปสาระสำคัญได้ ดังนี้
       ๑. รายได้และค่าใช้จ่ายของครัวเรือน ครัวเรือนร้อยละ ๕๒.๐ มีรายได้พอดีกับค่าใช้จ่าย ร้อยละ ๓๕.๗ มีรายได้น้อยกว่าค่าใช้จ่าย และร้อยละ ๑๒.๓ มีรายได้มากกว่าค่าใช้จ่าย โดยภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีสัดส่วนครัวเรือนที่มีรายได้น้อยกว่าค่าใช้จ่ายสูงกว่าภาคอื่น (ร้อยละ ๔๑.๓)
       ๒. ราคาสินค้าอุปโภค-บริโภคโดยภาพรวม ประชาชนร้อยละ ๕๙.๘ เห็นว่าสินค้ามีราคาเท่าเดิม ร้อยละ ๓๒.๖ เห็นว่าสินค้ามีราคาแพงขึ้น และร้อยละ ๗.๖ เห็นว่าสินค้ามีราคาถูกลง โดยประชาชนเห็นว่าสินค้าที่มีราคาแพงขึ้น ๓ ลำดับแรก คือ ผลไม้ร้อยละ ๔๑.๙ อาหารทะเลร้อยละ ๓๙.๘ และอาหารตามสั่งร้อยละ ๓๘.๔ ตามลำดับ
       ๓. สินค้าที่ประชาชนต้องการให้ภาครัฐควรเข้ามาดูแลและควบคุมราคาอย่างเร่งด่วน ๕ ลำดับแรก คือ เนื้อหมูร้อยละ ๔๓.๖ ข้าวสารร้อยละ ๔๓.๑ น้ำมันที่ได้จากพืช เช่นน้ำมันปาล์ม ถั่วเหลือง ฯลฯ ร้อยละ ๒๒.๐ อาหารตามสั่งร้อยละ ๒๐.๖ และปุ๋ยเคมีร้อยละ ๑๙.๖ โดยประชาชนเกือบทุกภาคต้องการให้ภาครัฐเข้ามาดูแลควบคุมราคาข้าวสารมากกว่าสินค้าประเภทอื่น ยกเว้นภาคตะวันออกเฉียงเหนือต้องการให้ดูแลควบคุมราคาเนื้อหมูมากกว่าสินค้าประเภทอื่น
       ๔. ค่าใช้จ่ายในการเดินทาง ในช่วงเดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๕๘ ที่น้ำมันมีราคาลดลง ประชาชนมากกว่าครึ่งเห็นว่ามีค่าใช้จ่ายในการเดินทางในชีวิตประจำวันเท่าเดิมไม่แตกต่างจากช่วงที่น้ำมันมีราคาแพง สำหรับการให้บริการรถโดยสารประจำทาง ไม่ปรับอากาศฟรี ประชาชนส่วนใหญ่ไม่เคยใช้บริการดังกล่าวร้อยละ ๘๙.๑ มีเพียงร้อยละ ๑๐.๙ ที่ใช้บริการและสามารถลดค่าใช้จ่ายเฉลี่ย ๒๐๔ บาทต่อเดือน และมีความพึงพอใจต่อการให้บริการดังกล่าวมากถึงมากที่สุดร้อยละ ๕๘.๒ ส่วนการให้บริการรถไฟชั้น ๓ ไม่ปรับอากาศฟรี ประชาชนส่วนใหญ่ไม่เคยใช้บริการดังกล่าวเลยร้อยละ ๙๔.๔ มีเพียงร้อยละ ๕.๖ ที่ใช้บริการและสามารถลดค่าใช้จ่ายได้เฉลี่ย ๒๕๑ บาทต่อเดือน และมีความพึงพอใจต่อการให้บริการดังกล่าวมากถึงมากที่สุดร้อยละ ๕๙.๙
       ๕. ข้อเสนอแนะแนวทางการแก้ไขปัญหาค่าครองชีพ ได้แก่ รัฐบาลควรเข้ามาดูแล ควบคุมราคาสินค้าอย่างจริงจัง หน่วยงานภาครัฐควรจัดมหกรรมสินค้าราคาถูก การใช้กฎหมายลงโทษกับพ่อค้า/แม่ค้าที่ขายสินค้าเกินราคา การควบคุมราคาสินค้าที่เกี่ยวข้องกับทางการเกษตรให้ถูกลง การสนับสนุนให้บริโภคสินค้าเกษตรของไทย และการปรับเงินเดือนให้สอดคล้องกับค่าครองชีพในปัจจุบัน