คณะรัฐมนตรีมีมติ ดังนี้
               ๑. อนุมัติหลักการร่างพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการส่วนท้องถิ่น (ฉบับที่ ..) พ.ศ. .... ตามที่กระทรวงมหาดไทยเสนอ และให้ส่งสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกาตรวจพิจารณา โดยร่างพระราชบัญญัติฯ มีสาระสำคัญ ดังนี้
                   ๑.๑ กำหนดให้ผู้รับบำนาญปกติหรือผู้รับบำนาญพิเศษเพราะเหตุทุพพลภาพอาจนำสิทธิในบำเหน็จตกทอดไปเป็นหลักทรัพย์ในการประกันการกู้เงินได้
                   ๑.๒ กำหนดให้ผู้รับบำนาญปกติหรือผู้รับบำนาญพิเศษเพราะเหตุทุพพลภาพนำสิทธิในบำเหน็จตกทอดไปเป็นหลักทรัพย์ในการประกันการกู้เงินได้ แต่หากสัญญากู้เงินสิ้นสุดลงโดยไม่มีการบังคับเอากับสิทธิในบำเหน็จตกทอดที่นำไปเป็นหลักทรัพย์ในการประกันการกู้เงิน ทายาทมีสิทธิได้รับบำเหน็จตกทอดเต็มตามจำนวน แต่หากผู้รับบำนาญปกติหรือผู้รับบำนาญพิเศษเพราะเหตุทุพพลภาพถึงแก่ความตายหรือสัญญากู้เงินสิ้นสุดลงโดยไม่มีการบังคับเอากับสิทธิในบำเหน็จตกทอดที่นำไปเป็นหลักทรัพย์ในการประกันการกู้เงิน ทายาทมีสิทธิได้รับบำเหน็จตกทอดเท่ากับจำนวนที่เหลือหลังจากที่ราชการส่วนท้องถิ่นได้หักจำนวนเงินที่จ่ายให้แก่สถาบันการเงินออกจากสิทธิในบำเหน็จตกทอดมาตรา ๔๖/๕
                   ๑.๓ กำหนดให้ผู้รับบำนาญปกติหรือผู้รับบำนาญพิเศษเพราะเหตุทุพพลภาพยังคงมีสิทธิได้รับบำนาญอยู่ก่อนวันที่พระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการส่วนท้องถิ่น พ.ศ. ๒๕๐๐ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับ ให้มีสิทธินำสิทธิในบำเหน็จตกทอดไปเป็นหลักทรัพย์ในการประกันการกู้เงินได้
               ๒. ให้กระทรวงมหาดไทยรับความเห็นของกระทรวงการคลังไปประกอบการพิจารณาด้วย แล้วส่งให้คณะกรรมการประสานงานสภาผู้แทนราษฎรพิจารณา ก่อนเสนอสภาผู้แทนราษฎรพิจารณาต่อไป ดังนี้
                   ๒.๑ ร่างมาตรา ๔๖/๒ ได้กำหนดนิยามคำว่า “ราชการส่วนท้องถิ่น” ไว้ ซึ่งนิยามของคำนี้ได้มีบัญญัติไว้แล้วในพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการส่วนท้องถิ่น พ.ศ. ๒๕๐๐ มาตรา ๔ วรรคสาม และมีข้อความเหมือนกันทุกประการ จึงสมควรตัดร่างมาตรา ๔๖/๒ ออกจากร่างพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการส่วนท้องถิ่น (ฉบับที่ ..) พ.ศ. ....
                   ๒.๒ ร่างมาตรา ๔๖/๕ มีสาระสำคัญเหมือนกับมาตรา ๔๗/๔ ของพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ พ.ศ. ๒๔๙๔ และมาตรา ๕๗/๔ ของพระราชบัญญัติกองทุนบำเหน็จบำนาญข้าราชการ พ.ศ. ๒๕๓๙ แต่ไม่มีข้อความที่เหมือนวรรคสองของทั้งสองมาตราดังกล่าว ซึ่งเป็นข้อความที่ให้อำนาจกำหนดหลักเกณฑ์และวิธีการในการเรียกเงินคืนจากผู้รับบำนาญ หรือจากกองมรดกของผู้นั้น ในกรณีที่ไม่อาจหักเงินที่จ่ายให้แก่สถาบันการเงินไปแล้วจากสิทธิในบำเหน็จบำนาญตกทอดได้ การที่ร่างมาตรา ๔๖/๕ ไม่มีวรรคสองดังกล่าว อาจทำให้ทางราชการเสียประโยชน์ได้ จึงสมควรเพิ่มข้อความเช่นเดียวกับวรรคสองของมาตรา ๔๗/๔ ของพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ พ.ศ. ๒๔๙๔ และวรรคสองของมาตรา ๕๗/๔ ของพระราชบัญญัติกองทุนบำเหน็จบำนาญข้าราชการ พ.ศ. ๒๕๓๙ ในร่างมาตรา ๔๖/๕ ด้วย