คณะรัฐมนตรีมีมติ ดังนี้
               ๑. รับทราบผลการประชุมระดับรัฐมนตรีองค์การการค้าโลก (World Trade Organization : WTO) อย่างไม่เป็นทางการ (Informal Ministerial Gathering) เมื่อวันที่ ๒๘ มกราคม ๒๕๕๕ ณ เมืองดาวอส ประเทศสวิสเซอร์แลนด์ โดยมีรองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง (นายกิตติรัตน์ ณ ระนอง) เป็นผู้แทนไทยเข้าร่วมการประชุม ตามที่กระทรวงพาณิชย์เสนอ สรุปได้ ดังนี้
                   ๑.๑ การประชุมระดับรัฐมนตรี WTO อย่างไม่เป็นทางการ ในครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อให้รัฐมนตรีการค้าประเทศสมาชิก WTO ที่มีบทบาทสำคัญต่อการเจรจาการค้ารอบโดฮา จำนวน ๒๗ ประเทศ ได้มีโอกาสหารือเกี่ยวกับสถานะของระบบการค้าพหุภาคีและแนวทางการดำเนินการขั้นต่อไปสำหรับ WTO ภายหลังเสร็จสิ้นการประชุมระดับรัฐมนตรี (Ministerial Conference : MC) ของ WTO สมัยสามัญ ครั้งที่ ๘ ซึ่งจัดขึ้นระหว่างวันที่ ๑๕ - ๑๗ ธันวาคม ๒๕๕๔ ณ นครเจนีวา ประเทศสวิสเซอร์แลนด์ โดยผู้อำนวยการใหญ่ WTO ได้ประเมินสถานการณ์การเจรจารอบโดฮาว่า สมาชิก WTO ยังคงไม่มี political energy ในการผลักดันให้การเจรจาดังกล่าวบรรลุผลสำเร็จ แต่สัมผัสได้ว่าสมาชิก WTO ยังคงมีความตั้งใจที่จะหารือเกี่ยวกับการใช้รูปแบบใหม่ (new approach) ในการเจรจารอบโดฮา โดยมีปัญหาสถานการณ์เศรษฐกิจโลกในปัจจุบันเป็นตัวกระตุ้น และได้เสนอให้สมาชิก WTO คำนึงถึงการมีนโยบายที่ชัดเจนที่สามารถนำไปปฏิบัติได้จริง รวมทั้งให้พิจารณาและหารือประเด็นที่ไม่เกี่ยวข้องกับการเจรจารอบโดฮา
                   ๑.๒ ประเทศสมาชิก WTO ได้แสดงความเห็นต่อแนวทางการดำเนินการขั้นต่อไปของ WTO ดังนี้
                         ๑.๒.๑ ประเทศสมาชิก WTO ส่วนใหญ่มีความเห็นสอดคล้องกับผู้อำนวยการใหญ่ WTO เช่น ยอมรับฟังและเปิดกว้างสำหรับแนวทางการเจรจาใหม่ ๆ ยืนยันถึงความสำคัญของระบบการค้าพหุภาคีในการต่อต้านการกีดกันทางการค้า (protectionism) สนับสนุนให้สมาชิกหลีกเลี่ยงการสร้างเงื่อนไขทางการเจรจา (conditional linkages) รวมทั้งส่งเสริมการปรับปรุงกลไกการทำงานตามวาระงานปกติของ WTO อาทิ การติดตามการปฏิบัติตามพันธกรณีของสมาชิก เพื่อป้องกันการกีดกันทางการค้าซึ่งอาจเกิดขึ้นในช่วงวิกฤตเศรษฐกิจโลกนี้
                         ๑.๒.๒ มาเลเซียได้เสนอแนวทางการเจรจา ๓ ขั้นตอน (3 - tiers approach) โดยขั้นที่ ๑ ให้หารือประเด็นเจรจาที่สมาชิกยอมรับได้และมีแนวโน้มว่าจะหาข้อสรุปได้ร้อยละ ๑๐๐ ขั้นที่ ๒ ให้หารือประเด็นเจรจาที่สมาชิกยอมรับได้ระดับหนึ่งแต่ไม่ถึงร้อยละ ๑๐๐ และขั้นที่ ๓ ให้หารือประเด็นเจรจาที่สมาชิกมีท่าทีแตกต่างกันอย่างมาก ซึ่งสมาชิก WTO ส่วนใหญ่เห็นด้วยกับข้อเสนอของมาเลเซีย โดยประเด็นที่ได้รับการสนับสนุนจากสมาชิก WTO ให้ดำเนินการเจรจาในขั้นที่ ๑ อาทิ การอำนวยความสะดวกทางการค้า (Trade Facilitation : TF) การเปิดตลาดสำหรับประเทศพัฒนาน้อยที่สุด [เช่น การยกเลิกภาษีและโควตาสำหรับสินค้า (Duty - free Quota - free : DFQF) การอำนวยความสะดวกและเร่งรัดกระบวนการภาคยานุวัติของประเทศพัฒนาน้อยที่สุดในการเข้าเป็นสมาชิก WTO เป็นต้น] ความตกลงว่าด้วยสินค้าเทคโนโลยีสารสนเทศ และอุปสรรคทางการค้าที่มิใช่ภาษี (NTBs) เป็นต้น โดยให้ประธานกลุ่มเจรจาต่าง ๆ เป็นผู้ดำเนินการหารือในลักษณะ bottom - up approach
                         ๑.๒.๓ สหรัฐอเมริกาได้กล่าวสนับสนุนการเปิดรับแนวทางการเจรจาใหม่ ๆ ส่วนสหภาพยุโรปได้เน้นย้ำถึงความสำคัญของแรงผลักดันทางการเมืองเพื่อบรรลุผลการเจรจารอบโดฮา ซึ่งจะรักษาไว้ซึ่งความน่าเชื่อถือของระบบการค้าพหุภาคีในการป้องกันการกีดกันทางการค้า โดยทั้งสองประเทศต่างให้การสนับสนุนการหารือประเด็นเกี่ยวกับประเทศพัฒนาน้อยที่สุด
                         ๑.๒.๔ อินเดียมีความเห็นว่าควรส่งสัญญาณเชิงบวกเกี่ยวกับการเจรจาประเด็นที่สมาชิกยอมรับได้และมีแนวโน้มว่าจะหาข้อสรุปได้ร้อยละ ๑๐๐ (ซึ่งอาจเรียกได้ว่าเป็น early harvest) และการเน้นย้ำถึงความสำคัญของประเด็นด้านการพัฒนาซึ่งเป็นวัตถุประสงค์หลักของการเจรจารอบโดฮา โดยสมาชิก WTO ส่วนใหญ่จะนำความน่าเชื่อถือของระบบการค้าพหุภาคีกลับมา
                         ๑.๒.๕ ออสเตรเลีย บราซิล และฮ่องกง เห็นว่าประเด็นการเจรจาที่น่าจะผลักดันให้มีการเจรจาเพื่อบรรลุผลสำเร็จได้คือ การค้าสินค้าเกษตร ในขณะที่ญี่ปุ่นแสดงความไม่เห็นด้วยอย่างชัดเจนในการนำประเด็นการค้าสินค้าเกษตรและการอุดหนุนประมงมาเจรจาต่อ โดยญี่ปุ่นสนับสนุนการหารือประเด็นใหม่ด้านความมั่นคงด้านอาหารและกฎระเบียบด้านการนำเข้า/ส่งออกอาหาร ในการนี้ ออสเตรเลียเป็นประเทศเดียวที่สนับสนุนการหารือเรื่องการเปิดตลาดการค้าบริการ อย่างไรก็ดี สมาชิก WTO ส่วนใหญ่มีความเห็นว่าการดำเนินการเจรจาขั้นที่ ๑ จะช่วยสร้างความเชื่อมั่นต่อระบบการค้าพหุภาคีและ WTO
                         ๑.๒.๖ ไทยได้กล่าวสนับสนุนแนวทางการเจรจา ๓ ขั้นตอน (3 - tiers approach) ตามข้อเสนอของมาเลเซีย รวมทั้งเปิดกว้างต่อการเลือกประเด็นเจรจา อย่างไรก็ดี ไทยเห็นว่าการหารือเกี่ยวกับแนวทางการเจรจาใหม่ ๆ มีความสำคัญอย่างยิ่ง เนื่องจากจะเป็นการสร้างความทุ่มเท/การผลักดันทางการเมืองเพื่อให้การเจรจารอบโดฮาบรรลุผลสำเร็จ
               ๒. ให้กระทรวงพาณิชย์รับความเห็นของสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติเกี่ยวกับการเตรียมความพร้อมในการเข้าร่วมการเจรจารอบโดฮา โดยสร้างความเข้าใจร่วมกับหน่วยงานต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง เพื่อบูรณาการการทำงานร่วมกัน และร่วมกันกำหนดประเด็นที่ต้องการผลักดัน ตามแนวทางการเจรจา ๓ ขั้นตอน (3 - tiers approach) โดยให้ความสำคัญกับประเด็นที่สมาชิก WTO ส่วนใหญ่ให้การสนับสนุนในขั้นที่ ๑ เช่น การอำนวยความสะดวกทางการค้า อุปสรรคทางการค้าที่มิใช่ภาษี เป็นต้น เพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่ประเทศ นอกจากนี้ ไทยอาจใช้ประโยชน์จากการรวมกลุ่มของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนในการกำหนดท่าทีร่วมกัน โดยเฉพาะประเด็นที่เป็นประโยชน์ทางการค้ากับอาเซียน เพื่อเพิ่มอำนาจในการต่อรองของประเทศในภูมิภาคอาเซียนและเป็นแรงผลักดันให้การเจรจาเกิดผลอย่างเป็นรูปธรรม ไปพิจารณาดำเนินการต่อไปด้วย