คณะรัฐมนตรีมีมติ ดังนี้

          ๑. อนุมัติการขอผ่อนผันการใช้ประโยชน์พื้นที่ลุ่มน้ำชั้นที่ ๑ บี เพื่อทำเหมืองแร่ ตามคำขอประทานบัตรที่ ๒/๒๕๕๙ และเพื่อจัดตั้งสถานที่เพื่อการเก็บขังน้ำขุ่นข้นหรือมูลดินทรายนอกเขตเหมืองแร่ ตามคำขอที่ ๑/๒๕๕๙ ของนายลำพูน กองศาสนะ ที่จังหวัดสตูล ตามมติคณะรัฐมนตรีเมื่อวันที่ ๗ พฤศจิกายน ๒๕๓๒ และขอผ่อนผันการดำเนินการตามมติคณะรัฐมนตรีเมื่อวันที่ ๑๕ พฤษภาคม ๒๕๓๓ และ ๔ ตุลาคม ๒๕๕๙ ตามที่กระทรวงอุตสาหกรรมเสนอ และให้กระทรวงอุตสาหกรรม และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องรับความเห็นของกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม กระทรวงมหาดไทย กระทรวงสาธารณสุข สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฝ่ายเลขานุการคณะกรรมการนโยบายบริหารจัดการแร่แห่งชาติ ฝ่ายเลขานุการคณะกรรมการนโยบายป่าไม้แห่งชาติ และข้อสังเกตของกระทรวงคมนาคม เช่น คณะรัฐมนตรีสามารถผ่อนผันการใช้ประโยชน์พื้นที่ดังกล่าวได้ หากข้อเท็จจริงปรากฏว่า เป็นพื้นที่ที่แผนแม่บทการบริหารจัดการแร่กำหนดให้เป็นเขตแหล่งแร่เพื่อการทำเหมืองแร่ และคณะรัฐมนตรีพิจารณาแล้วเห็นว่าการดำเนินการดังกล่าวมีความคุ้มค่าในทางเศรษฐกิจและสอดคล้องกับนโยบายและยุทธศาสตร์ที่กำหนดไว้ในแผนแม่บทการบริหารจัดการแร่ เพื่อทำเหมืองแร่ในกรณีนี้ได้ สำหรับการขอผ่อนผันการใช้ประโยชน์พื้นที่ลุ่มน้ำชั้นที่ ๑ บี เพื่อจัดตั้งสถานที่เพื่อการเก็บขังน้ำขุ่นข้นหรือมูลดินทรายนอกเขตเหมืองแร่ก็สามารถผ่อนผันการใช้ประโยชน์พื้นที่ดังกล่าวได้ หากคณะรัฐมนตรีพิจารณาแล้วเห็นว่ามีความจำเป็นที่จะต้องใช้ประโยชน์ในพื้นที่ดังกล่าว และเห็นควรให้กระทรวงอุตสาหกรรมรวบรวมข้อมูลด้านอุปทานและความต้องการใช้แร่ในระยะปานกลางและระยะยาว และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องควรศึกษาเพื่อประเมินสถานการณ์ปัจจุบันของพื้นที่ป่าต้นน้ำของไทยให้ชัดเจน เป็นต้น ไปพิจารณาดำเนินการในส่วนที่เกี่ยวข้องอย่างเคร่งครัดต่อไป

          ๒. ให้คณะกรรมการบริหารจัดการแร่แห่งชาติร่วมกับกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม กระทรวงอุตสาหกรรม สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องพิจารณาทบทวนการกำหนดเขตแหล่งแร่เพื่อการทำเหมืองตามแผนแม่บทการบริหารจัดการแร่ให้มีความเหมาะสม ชัดเจน เป็นปัจจุบัน และสอดคล้องกับข้อเท็จจริงของสภาพพื้นที่ เพื่อให้เกิดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและความหลากหลายทางชีวภาพน้อยที่สุด รวมทั้งให้ศึกษาและตรวจสอบสภาพพื้นที่ป่าต้นน้ำ พื้นที่ลุ่มน้ำชั้นที่ ๑ เอ และชั้นที่ ๑ บี ทั้งหมด เพื่อนำข้อมูลมาใช้ในการพิจารณากำหนดพื้นที่ที่จำเป็นต้องอนุรักษ์และพื้นที่ที่สามารถผ่อนผันการใช้ประโยชน์ได้ให้ชัดเจน เหมาะสมต่อไป