คณะรัฐมนตรีมีมติดังนี้
              1. อนุมัติหลักการร่างกฎกระทรวงกำหนดวิธีการยื่นคำร้อง  เงื่อนไขและการอนุญาตขอคืนสิ่งของที่เจ้า
พนักงานยึดไว้ไปดูแลรักษาหรือใช้ประโยชน์ พ.ศ. ....  มีสาระสำคัญคือ  กำหนดวิธีการยื่นคำร้อง  เงื่อนไขและการ
อนุญาตขอคืนสิ่งของที่เจ้าพนักงานยึดไว้ซึ่งมิใช่ทรัพย์สินที่กฎหมายบัญญัติไว้ว่า  ผู้ใดทำหรือมีไว้เป็นความผิด  ถ้า
ยังไม่ได้นำสืบหรือแสดงเป็นพยานหลักฐานในการพิจารณาคดี เจ้าของหรือผู้มีสิทธิเรียกร้องสิ่งของที่เจ้าพนักงาน
ยึดไว้ อาจยื่นคำร้องต่อพนักงานสอบสวน หรือพนักงานอัยการ เพื่อขอรับสิ่งของนั้นไปดูแลรักษาหรือใช้ประโยชน์
โดยไม่มีประกันหรือมีประกัน หรือมีประกันและหลักประกันก็ได้ และให้ส่งสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกาตรวจ
พิจารณา แล้วดำเนินการต่อไปได้
              2. ให้กระทรวงยุติธรรมรับความเห็นของส่วนราชการที่เกี่ยวข้องไปประกอบการพิจารณดำเนินการด้วย
ดังนี้
                  2.1 แก้ไขนิยามคำว่า  "สิ่งของ"  ตามร่างข้อ 1  โดยให้หมายความว่าสิ่งของที่เจ้าพนักงานได้ยึดไว้ใน
ระหว่างสอบสวนคดีอาญา  ซึ่งมิใช่ทรัพย์สินที่กฎหมายบัญญัติไว้ว่าผู้ใดทำหรือมีไว้เป็นความผิด และยังไม่ได้นำสืบ
หรือแสดงเป็นพยานหลักฐานในการพิจารณา
                  2.2 เพิ่มหลักการในร่างข้อ 3  ให้มีการกำหนดสถานที่เก็บรักษาสิ่งของไว้ในคำร้องขอรับสิ่งของไปดู
แลรักษาหรือใช้ประโยชน์ด้วย  และร่างข้อ 5  ควรตัดความ "ให้พนักงานสอบสวนหรือพนักงานอัยการแล้วแต่กรณี
แจ้งให้ผู้มีสิทธิยื่นคำร้องตามข้อ 2 ผู้ต้องหาหรือผู้เสียหายทราบถึงการยื่นคำร้องขอคืนสิ่งของเท่าที่จะทำได้" ออก
ทั้งหมด
                  2.3 แก้ไขความในร่างข้อ  10  ตอนท้าย  เป็น  "ในการสั่งคืนของพนักงานอัยการให้นำความในข้อ 9
มาใช้บังคับโดยอนุโลม   โดยให้ผู้ยื่นคำร้องทำสัญญาตามที่สำนักงานอัยการสูงสุดกำหนด   เมื่อผู้ยื่นคำร้องได้ทำ
สัญญาแล้ว ให้พนักงานอัยการส่งมอบสิ่งของนั้นแก่ผู้ยื่นคำร้อง แล้วแต่กรณี"
                  2.4 กำหนดรายละเอียดเกี่ยวกับสถานะที่ที่จะนำสิ่งของไปดูแลรักษาหรือใช้ประโยชน์เพิ่มไว้ในร่างข้อ
3
                  2.5 แก้ไขความในร่างข้อ 22 เป็น "ให้พนักงานสอบสวนหรือพนักงานอัยการ แล้วแต่กรณี  แจ้งคำสั่ง
อนุญาตหรือไม่อนุญาตคืนสิ่งของเป็นหนังสือให้ผู้ยื่นคำร้องทราบโดยไม่ชักช้า   ในกรณีมีคำสั่งไม่อนุญาต  ผู้ยื่นคำ
ร้องมีสิทธิยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่งต่อศาลชั้นต้นที่มีอำนาจพิจารณาพิพากษาคดีอาญาดังกล่าวได้ภายในสามสิบวัน
นับแต่วันที่ได้รับแจ้งการไม่อนุญาต"