คณะรัฐมนตรีมีมติรับทราบตามที่ศาลรัฐธรรมนูญเสนอกรณีที่สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรเสนอความ
เห็นเพิ่มเติมเกี่ยวกับพระราชกำหนดแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายอาญา พ.ศ. 2546 และพระราชกำหนดแก้
ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน  พ.ศ. 2542  พ.ศ. 2546  เป็นไปตามรัฐธรรม
นูญ มาตรา 218 วรรคหนึ่ง หรือไม่ โดยสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรมีความเห็นว่า การตราพระราชกำหนดของ
คณะรัฐมนตรีทั้ง 2 ฉบับ  เป็นการขัดต่อเจตนารมณ์ของบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยใน
เรื่องของการแบ่งแยกอำนาจ เป็นการขัดต่อบทบัญญัติรัฐธรรมนูญ มาตรา 218 วรรคหนึ่ง  ที่กำหนดให้การ
ตราพระราชกำหนด ให้กระทำได้เฉพาะเมื่อคณะรัฐมนตรีเห็นว่า เป็นกรณีฉุกเฉินที่มีความจำเป็นรีบด่วนอันมิ
อาจจะหลีกเลี่ยงได้  แต่เนื่องจากสถานการณ์ของประเทศมิได้ตกอยู่ในภาวะฉุกเฉินที่มีความจำเป็นรีบด่วนอัน
มิอาจหลีกเลี่ยงได้ในอันที่จะรักษาความปลอดภัยของประเทศ  และความปลอดภัยสาธารณะ  เพราะประมวล
กฎหมายอาญาที่ใช้บังคับอยู่ ก็สามารถนำมาใช้กับลักษณะความผิดฐานก่อการร้ายเพื่อรักษาความปลอดภัย
ของประเทศ  และความปลอดภัยสาธารณะได้อย่างเพียงพอ   จึงไม่จำเป็นต้องตรากฎหมายออกมาในรูปพระ
ราชกำหนด รวมทั้งการตราพระราชกำหนดดังกล่าวยังขัดต่อบทบัญญัติรัฐธรรมนูญ มาตรา  224  ที่รัฐบาล
ได้ทำสัญญา (การให้ความรับรองมติหรือประกาศ ภายใต้คณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติ) กับองค์
กรระหว่างประเทศที่มีผลผูกพันต้องนำมาออกเป็นกฎหมายใช้บังคับภายในประเทศโดยจะต้องเสนอเป็นพระ
ราชบัญญัติเท่านั้นมิใช่เป็นพระราชกำหนด เช่นที่รัฐบาลได้กระทำไปแล้ว