คณะรัฐมนตรีมีมติรับทราบคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญที่ 4/2544 ลงวันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2544 เรื่อง
ประธานวุฒิสภาส่งคำร้องของสมาชิกวุฒิสภาขอให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยความเป็นรัฐมนตรีของรัฐมนตรี 10 คน
ได้แก่ นายสุรินทร์ พิศสุวรรณ นายอาทิตย์ อุไรรัตน์ นายสุวัจน์ ลิปตพัลลภ คุณหญิงสุพัตรา มาศดิตถ์ นายพิเชษฐ์
พันธุ์วิชาติกุล หม่อมราชวงศ์ สุขุมพันธ์ บริพัตร นายประดิษฐ์  ภัทรประสิทธิ์  นายไชยา  สะสมทรัพย์  นายวัฒนา
อัศวเหม  และนายรักษ์  ตันติสุนทร  โดยศาลรัฐธรรมนูญได้มีคำวินิจฉัยว่า  ผู้ถูกร้องทั้ง  10  คน  มิได้กระทำการ 
อันต้องห้ามตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 208 ที่บัญญัติว่า  รัฐมนตรีจะดำรงตำแหน่งใดในห้างหุ้นส่วนบริษัทหรือองค์ 
การที่ดำเนินธุรกิจโดยมุ่งหาผลกำไรหรือรายได้มาแบ่งปันกันมิได้ เนื่องจากยังไม่มีบทบัญญัติและบทกำหนดโทษ  
ที่รองรับเจตนารมณ์ ดังนั้น ความเป็นรัฐมนตรีของผู้ถูกร้องทั้ง  10  คนดังกล่าวไม่สิ้นสุดลงเฉพาะตัวตามรัฐธรรม
นูญ  มาตรา  216  วรรคหนึ่ง  (6)  ตามที่ศาลรัฐธรรมนูญเสนอ   สำหรับความเห็นเพิ่มเติมของศาลรัฐธรรมนูญ
เกี่ยวกับการแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ลักษณะ 22 หุ้นส่วนและบริษัท และการปรับปรุงพระ
ราชบัญญัติกำหนดความผิดเกี่ยวกับห้างหุ้นส่วนจดทะเบียน ห้างหุ้นส่วนจำกัด  บริษัทจำกัด  สมาคม  และมูลนิธิ   
พ.ศ. 2499 กรณีที่ผู้เป็นหุ้นส่วน ผู้จัดการหรือกรรมการบริษัทที่ลาออกจากห้างหุ้นส่วนหรือบริษัทจะต้องปฏิบัติ
อย่างไรจึงจะถือว่า ลาออกถูกต้อง และมีผลผูกพันหุ้นส่วนอื่น กรรมการอื่น และบุคคลภายนอก อย่างไร  โดยให้
สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา (คณะกรรมการพิจารณาปรับปรุงกฎหมายเกี่ยวกับห้างหุ้นส่วน  บริษัท  และ 
องค์กรทางธุรกิจ) รับไปพิจารณาดำเนินการ แล้วเสนอคณะรัฐมนตรีพิจารณาต่อไป